“Maar wat wil je nou met dit abstracte schilderij precies zeggen? Wat moet er op het doek komen? Wat moet er uit je tenen echt uit? Wat is de essentie van dit schilderij? Wat maakt het dat je dit zo graag wilt schilderen?”
Ik krijg les van Niels Broszat bij vereniging Atelier de Kromme Mijdrecht en zijn lessen zijn anders dan die van de andere leraren. Het gaat er niet meer over dat je iets heel mooi kunt naschilderen. Het gaat erover dat je op het doek zet wat JIJ graag op het doek wilt zetten. Wat er echt uit MÓÉT.
Mijn gemoedstoestand in 2014
Soms heb je van die jaren dat je je afvraagt: “Is dit het leven nou?” of “Wordt het ooit nog wat gezelliger?” Dat was het jaar 2014 voor mij. Ik had een toekomst voor mezelf bedacht, maar het zag ernaar uit dat ik dat idee moest laten varen en dat was verdomde moeilijk en behoorlijk zwaar. Ik vond het leven maar hard.
Wat was het fijn dat ik toen deze leraar ontmoette. Hij spoorde me met zijn woorden aan om dit schilderij op het doek te zetten. Het was een keertje niet vrolijk en blij met bonte kleuren, maar ging over mijn diepste zelf. Een deel waar behoorlijk wat water bij vloeide en waar ook zwart bij kwam kijken. Ik heb de essentie van mijn gevoelens op dit doek geschilderd. Het schilderij gaat over boosheid, pijn en verdriet. Water, zwart, maar ook goud. Goud, omdat zware tijden ook voor groei zorgen. En groei, dat is voor mij goud waard.
