Regenen? Nee joh! We kunnen echt wel buiten lunchen!
“Maar echt, ik zie het aan de lucht, het gaat regenen.” zegt Rutger. “En je weet het. Altijd als jullie bij ons op bezoek komen dan gaat het stormen….” hoor ik René zeggen. René, mijn zwager, en Rutger staan buiten in de tuin en bestuderen de lucht.
Ik kijk mijn schoonzus Sandra aan en we schieten in de lach. “Ja hoor, we kunnen nu toch ook gewoon ééns een keertje geluk hebben.” zegt ze terwijl ze terug kijkt. Ik schiet haar te hulp en zeg: “Inderdaad! De zon kan nu toch ook aan onze kant staan en gewoon even tevoorschijn komen?!” Natuurlijk zijn Sandra en ik niet gek en hebben we de naderende grijze lucht ook gezien, maar buiten lunchen is zo leuk en we kiezen daarom liever voor het ontkennen.
Familie van der Velden en geluk hebben met het weer?! Dat is de goden verzoeken.
“Eten! Eten! Eten! Eten!” roepen ik en de kinderen. Er worden heerlijke dingen op tafel gezet. Zelfs een pan met soep die René speciaal voor vandaag heeft gemaakt. Als alles op tafel staat en iedereen zit, horen we iets in de soep vallen. Het wordt eventjes héél stil… en dan…
“Ooooh nee! Whaaaaaaah! Regen!” Rutger en René weten niet hoe gauw ze op moeten staan en naar binnen moeten rennen. De broers gaan gelijk aan de slag met het naar binnen brengen van de lunch. Sandra, ik en de kinderen lachen even héél hard om de twee mannen en helpen dan natuurlijk ook mee.
Of zouden we gewoon beter naar de lucht moeten kijken? Binnen lunchen we verder.
Weer binnen aan tafel hoor ik Rutger zeggen: “Zo, lekker rustig, nu hoeven we in ieder geval niet bang te zijn dat de soep verpest wordt en het brood nat en…” “Jahaaaa, Rutger… we zitten inderdaad ook heerlijk binnen zo!”, roepen Sandra en ik in koor.
“Buiten lunchen… Oké, de volgende keer vertrouwen we op de lucht”, zeg ik als afsluiter.
